LEUVEN SKYLINE

Ik was aan het schuilen voor de regen, helemaal doorweekt en op zoek naar beschutting. Gelukkig waren daar de jongens van de Chiro, vol enthousiasme en energie. Ze hadden een plan: een manier vinden om op het dak van een vervallen gebouw te geraken. Ondanks mijn aarzeling stemde ik toe om hen te volgen.

Met hun vastberadenheid en slimme trucjes slaagden de Chiro jongens erin om ons naar de top van dat verlaten gebouw te brengen. Ik klom door nauwe doorgangen en versleten trappen, soms met een bonzend hart van de opwinding en de dreiging van de hoogte.

Maar toen we eenmaal het dak bereikten, gebeurde er iets bijzonders. De regen stopte plotseling en de wolken braken open, waardoor de zonsondergang zich voor ons ontvouwde. De lucht kleurde in de meest prachtige tinten, van warm oranje tot zacht roze. Het was alsof de wereld even stilstond, en ik was sprakeloos van de schoonheid die voor mijn ogen verscheen.

De vreugde en verwondering die ik voelde, vulden mijn hart. De zonsondergang beloonde onze moed om de regen te trotseren en ons naar deze hoogte te brengen. Het moment was adembenemend, en het drong tot me door dat ware schoonheid vaak te vinden is op onverwachte plekken. Bovendien besefte ik dat met de steun van vrienden en onze gezamenlijke vastberadenheid we zelfs de meest onverwachte hoogten kunnen bereiken, zowel letterlijk als figuurlijk.