Η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν καιρό πριν αποφασίσω να προωθήσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στο αν του άξιζε πράγματι να εκδοθεί και στο αν ήμουν έτοιμη ορισμένοι αναγνώστες να με ταυτίσουν με την πρωταγωνίστρια. Βλέπεις, η ιστορία είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, όπως και η ιστορία του Νταμιάνο, που αναμένεται να κυκλοφορήσει επίσης.

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Που αποσκοπεί αυτό το άρθρο; 

Ίσως, εύλογα, κάποιοι από εσάς να αναρωτιέστε γιατί μοιράζομαι όλα αυτά πριν καν φτάσουμε στο κυρίως θέμα. Η απάντηση είναι απλή: γιατί θέλω να με γνωρίσετε λίγο καλύτερα και να καταλάβετε το ύφος της γραφής μου, πριν αποφασίσετε αν αυτό το βιβλίο είναι για εσάς.

No 10

Όταν ξεκίνησα να δημοσιεύω τις ιστορίες μου online, ήταν σε μορφή σεναρίου, και το Under Control ήταν μία από αυτές. Παρότι το κείμενο έχει υποστεί αλλαγές μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή, κρατά ακόμη στοιχεία της αρχικής του δομής. Σε κάποια σημεία μπορεί να διακρίνει κανείς ότι οι σκηνές εναλλάσσονται σαν να πρόκειται για σκηνοθετικές εντολές, κάτι που αναφέρω και μέσα στο ίδιο το βιβλίο. Παρ’ όλα αυτά, δεν το άλλαξα σε τρομακτικά μεγάλο βαθμό. Δεν ήθελα να σβήσω εντελώς αυτό το κομμάτι της ιστορίας για τρεις βασικούς λόγους: Πρώτον, γιατί ήθελα ο αναγνώστης να παραμένει σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκεια, δεύτερον, γιατί πρόκειται για ένα slow burn και όταν η εξέλιξη είναι αργή και βασίζεται στο χτίσιμο της έντασης των χαρακτήρων, είναι λογικό σε κάποια σημεία να δοκιμάζεται η υπομονή του αναγνώστη και τρίτον, γιατί όλο αυτό είναι κομμάτι του πώς ξεκίνησαν όλα. Και δεν θέλω να ξεχάσω από πού ξεκίνησα.

No 9

Η ιστορία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Wattpad, όπου μετρά πάνω από 40.000 αναγνώσεις και 3.000+ ψήφους. Στην έντυπη εκδοχή, τα κεφάλαια είναι λιγότερα αλλά μεγαλύτερης έκτασης, ενώ το βιβλίο είναι πλέον χωρισμένο σε τρία μέρη. Αρχικά, η ιστορία ήταν χωρισμένη σε «επεισόδια» περίπου των 1.000-1.300 λέξεων το καθένα.

No 8

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο έργο, πρόκειται καθαρά για πεζογραφία, με ακατέργαστο ύφος και ακατάλληλη φρασεολογία, που δεν απολογείται για την προκλητικότητα ή την ειλικρίνειά της. Το χιούμορ των Under Control και Out of Control πατούν συχνά πάνω σε σεξουαλικά υπονοούμενα και σαρκασμό, χωρίς να φοβούνται να γίνει υπερβολικό ή και ενοχλητικό για κάποιους. Κι αυτό είναι απολύτως εσκεμμένο.

No 7

Δεν είναι μια ιστορία για «ευαίσθητους αναγνώστες», ούτε όμως έχει σκοπό να εξιδανικεύσει άρρωστες καταστάσεις. Είναι μια ιστορία για γερά νεύρα γεμάτη συγκρούσεις, έντονα συναισθήματα και ήρωες που… καμιά φορά, παίρνουν τη λάθος απόφαση χωρίς καμία προειδοποίηση. Αν μπεις μέσα, το κάνεις με δική σου ευθύνη.

No 6

Το Under Control ξεκίνησε ως μαφιόζικη παρωδία. Μια ιστορία που αρχικά έπαιζε με τα κλισέ του είδους — τον σκληρό απόμακρο άντρα, τις εντάσεις εξουσίας & τις υπερβολές — και τα παρουσίαζε με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και σαφή διάθεση να μη πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά. Όμως κάπου στην πορεία, η ιστορία άλλαξε. Χωρίς να το καταλάβω, έκανε στροφή 180 μοιρών και παρόλο που το χιούμορ δεν έλειψε ποτέ (και σε κάποια σημεία επιμένει να κάνει την εμφάνισή του, ακόμα και σε στιγμές που δεν πρέπει) το έργο δεν είναι απλώς μια ανάλαφρη ερωτική ιστορία. Είναι μια σκοτεινή, τολμηρή αφήγηση με ήρωες που βασανίζονται από επιθυμίες, ενοχές και καταστάσεις που (ευελπιστώ πως) ξεπερνούν το προβλέψιμο.

No 5

Πρόκειται για ερωτική λογοτεχνία, με σκηνές που δοκιμάζουν τα όρια, αλλά όχι πορνογραφική. Έχω κάνει υπερπροσπάθεια να κρατήσω μια λεπτή ισορροπία: να αποδώσω τον ερωτισμό με ένταση και αλήθεια, αλλά χωρίς περιττή ωμότητα, ενώ πολλά αφήνονται στη φαντασία του αναγνώστη. Εκεί όπου τελικά παίζεται το πιο δυνατό παιχνίδι.

No 4

Η ιστορία κατά κάποιο τρόπο, συνεχίζεται… 

Τον Νοέμβρη του 2024 ξεκίνησα να γράφω το Εκτός Ελέγχου (αγγ. Out of Control) από τη σκοπιά του Νταμιάνο. Ένα re-telling που λειτουργεί ως ένα κομμάτι του παζλ που συνδέει το Under Control με νέες αποκαλύψεις, νέα γεγονότα και… κυρίως, με μια διαφορετική ματιά πάνω σε όσα ήδη συνέβησαν και σε όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Υπάρχουν σημεία στην πρώτη ιστορία που σκόπιμα έμειναν αναπάντητα και αυτό γιατί η αλήθεια τους ανήκει στον Νταμιάνο. Η ανάγνωση των δύο βιβλίων λειτουργεί συμπληρωματικά, για να καταλάβει κανείς πραγματικά τι διακυβεύεται, είναι απαραίτητο να έχει προηγηθεί η ανάγνωση Under Control. 

Νο 3

Το Out of Control ξεκινά κατά κάποιο τρόπο από το τέλος της πρώτης ιστορίας και μέσα από τις πρώτες σελίδες, επιστρέφει σταδιακά πίσω, μέχρι να συγχρονιστεί χρονικά με την πλοκή που ήδη γνωρίζουμε, φέρνοντας μαζί του όσα έλειπαν.

Μπερδευτήκατε;

…Κι εγώ, όταν το έγραφα!

Νο 2

Αν και πιο ωμό και περιγραφικό σε σχέση με το πρώτο βιβλίο, νιώθω ότι το Out of Control είναι και πιο ώριμο συγγραφικά. Περιλαμβάνει συναισθηματική ένταση, στιγμές που λυγίζουν τον χαρακτήρα αλλά και τον αναγνώστη, κι έναν ήρωα που όσο και αν παλεύει να διατηρήσει τον έλεγχο, είναι τελικά πιο εκτεθειμένος από ποτέ. 

Νο 1

Τέλος, όσοι με έχετε διαβάσει θα έχετε παρατηρήσει πως το στυλ γραφής μου αλλάζει ανεπαίσθητα από έργο σε έργο. Δεν το προσεγγίζω πάντα σαν “λογοτεχνία” με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά σαν μια κινηματογραφική ιδέα, καθώς τις περισσότερες φορές πλάθω ρόλους. Ωστόσο, επιδιώκω να μπαίνω πάντοτε στο μυαλό των χαρακτήρων μου και να γράφω όπως σκέφτονται… όπως νιώθουν… όπως μιλούν. Ίσως γι’ αυτό αισθάνομαι ότι με εκφράζει τόσο πολύ η σεναριακή γραφή, γιατί δίνει έμφαση στην αμεσότητα, στον ρυθμό και στην ένταση.

Δεν μπορώ να πω με απόλυτη σαφήνεια αν το αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες ενός αυστηρού αναγνώστη, ούτε πως αντιπροσωπεύει στο εκατό τοις εκατό τη δουλειά μου, καθώς πρόκειται για ένα έργο που έχει χιλιοτροποποιηθεί ώστε να αγγίξει τη μορφή λογοτεχνικού μυθιστορήματος. Θεωρώ πως έχω σημειώσει εξέλιξη μετά από αυτό και εξακολουθώ ακόμη να μαθαίνω, ωστόσο, έχω δεθεί συναισθηματικά με την ιστορία του Νταμιάνο και της Μπριάννα όπως δεν έχω δεθεί με κανέναν άλλον χαρακτήρα που έπλασα και μπορώ να εγγυηθώ πλοκή και σασπένς. Είμαι λάτρης των plot twists, της ανατροπής που δεν την περιμένεις αλλά όταν έρθει, όλα βγάζουν νόημα. Ξέρω ότι έχω γράψει και πιο λογοτεχνικά κείμενα, αλλά επέλεξα να ξεκινήσω με αυτό, γιατί πρώτα και πάνω απ’ όλα, αγαπώ τους χαρακτήρες μου. Ακόμα κι εκείνους που δεν θα έπρεπε… Κι ελπίζω να καταφέρω να το μεταφέρω αυτό και σε εσάς. Δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι, αλλά ορισμένες αναγνώστριες μου λέγαν συχνά ότι σκέφτονταν τους πρωταγωνιστές καιρό αφού έκλειναν το βιβλίο. Ότι τους στοίχειωσαν, τους μπέρδεψαν, τους έκαναν να νιώσουν… Και ναι, κάποιες φορές, ίσως σας έκαναν να ερωτευτείτε. Άλλες να τους μισήσετε, και κυρίως… Να αμφιταλαντευτείτε. Αλλά αυτό είναι το ζητούμενο. Να σας κάνουν να νιώσετε, όχι να τους εγκρίνετε. Γιατί αυτό τους κάνει αληθινούς…