ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

A rare and unique Greek Army Officer's (Rt) heritage to the world.

Success in the Greek Army and its strategies! The How-to-Survive manual for the fearless cadres of the Greek Army; the How-to-Taste-Success guide addressing all Officers and NCOs wishing to see military life under a different, positive, and down-to-earth approach.

The book is in plain terms a 21st century survival manual for one of the most challenging professions of all times; a real MUST in the library of all open-minded Officers and NCOs wishing to courageously examine and interpret the reality.

Change your career and live your military career at its fullest!

All chapters are based on real-life situations distilled from the writer's - now Captain (Rt) - personal experiences and other colleagues' real situations as well. Its testified wisdom is unquestionable.

NATO military of all nations may be eager to learn what's going on behind the scenes in the Greek Army; they might be surprised to figure they've discovered a goldmine for their career too!

ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ομολογώ ότι όταν, τον περασμένο Σεπτέμβριο, λάβαμε την πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου "Επιτυχημένη Επιβίωση στον Ελληνκό Στρατό" αδιαφόρησα, όχι όσον αφορά στον συγγραφέα, αλλά σκέφθηκα: "τι να μας πεις βρε συνάδελφε; τι νέο έχεις να πεις;"

Όμως, αφού ο συγγραφέας είναι μέλος της Α.Κί.Σ. και επειδή το καταστατικό μας περιλαμβάνει στους στόχους "την προβολή και ανάδειξη προς την ελληνική κοινωνία του συγγραφικού, επιστημονικού, λογοτεχνικού, καλλιτεχνικού και γενικότερα πολιτιστικού έργου των προερχομένων από τις ΕΔ συναδέλφων" ως υπεύθυνος, τότε, διαχειριστής του δικτυοτόπου μας και της ηλεκτρονικής γραμματείας, "ανέβασα" την πρόσκληση στο μπλογκ και την έστειλα σε όλα τα μέλη μας. Δεν γνωρίζω αν η παρουσίαση του βιβλίου ήταν επιτυχής και ποια η πορεία του μέχρι σήμερα.

Τον συγγραφέα συνάδελφο Γιώργο Αθανασίου δεν τον γνωριζω προσωπικώς, αλλά μια επιστολή του που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο με τίτλο "Παύσις" και που αναρτήσαμε και εδώ μου κίνησε την περιέργεια να προμηθευτώ αυτό το βιβλίο.

Όχι για να το διαβάσω αρχικώς, αλλά για να το δωρίσω σε συγγενικό μου πρόσωπο , που σε λίγες ημέρες θα ανοίξει τα φτερά του, ως Ανθυπολοχαγός, σε μονάδες του Στρατού μας. Έτσι το παρήγγειλα από τον συγγραφέα και μπήκα στον πειρασμό να το διαβάσω.

Ομολογώ ότι εξεπλάγην ευχάριστα διότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό και πολύ ενδιαφέρον πόνημα.

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας απλή και άμεση, αλλά με λέξεις που δύσκολα συναντάς στην καθημερινότητα και κυρίως μέσα στα στρατιωτικά κείμενα. Πολύ πλούσια, πραγματικό παράδειγμα της δύναμης των ξεχασμένων λέξεων της γλώσσας μας. Σταχυολογώ μερικές: κλαυσίγελου, κλασαυχενισμούς, αναφανδόν, μνημοκτονίας, οιστρηλασία, ετερόνομος, εμβρυουλκού, προσκύρωσε, συνελόντι ειπείν, ολομέρεια, οιμωγές, ογκηθμούς, ενδορφινών, καλλίκομοι, άθυρμα, ορρωδείτε, μορμολύκειο, ορθοέπεια, καλλικέλαδοι, απίσχνανση, νυχτοπαρωρίτης, ουρανομήκη, ολβιότητα, αροτρίωνε, βορβοροφόρα, συνδήκτωρες, αδολέσχης, αναντιλέκτως, φληναφήματα κλπ.

Το βιβλίο χωρίζεται σε κεφάλαια όπως "η ενσυνείδητη πειθαρχία", "διά του παραδείγματος", "η ελληνική γλώσσα,θεμέλιος λίθος", "ο μεγάλος κρυμμένος εχθρός", "το μυστικό" κ.α. όλα καλογραμμένα και που φέρνουν μνήμες και εικόνες της στρατιωτικής ζωής σε όσους ζήσαμε στις μονάδες και τα επιτελεία. Σίγουρα θα βρούμε δικές μας αναμνήσεις, προσωπικές επιτυχίες αλλά και λάθη μας.

Ο συγγραφέας αναφερόμενος στο βιβλίο του μας λέει: "Είναι ενθέρμως ευκταίο η φλόγα της "Επιτυχημένης Επιβίωσης" να ανάψει όσα περισσότερα παγωμένα, τρεμάμενα, μισοσβησμένα, σβησμένα, λιωμένα κεράκια γίνεται. Ο συγγραφέας δεν είναι η κύρια φλόγα παρά ένα κεράκι που άναψε από άλλα κεριά και σταδιακά δυνάμωσε η φλόγα του".

Θα τολμήσω να πω ότι η επιλογή του τίτλου του βιβλίου το αδικεί. Κατά τη γνώμη μου ο τίτλος θα έπρεπε να ήταν: "Πώς θα αγαπήσετε το λειτούργημα του στρατιωτικού και πώς θα γίνετε καλύτεροι επαγγελματίες", διότι στην ουσία περί αυτού πρόκειται. Σε όλο το βιβλίο αντανακλάται η αγάπη του συγγραφέα προς τον στρατιωτικό βίο και τις αξίες εκείνες που καθιστούν τον στρατιωτικό επαγγελματία, με την σωστή έννοια του όρου και όχι ως βιοπορισμού.

Θα πρότεινα αυτό το βιβλίο να το προμηθεύονται οι στρατιωτικές σχολές αξιωματικών και υπαξιωματικών και να το δίδουν ως δώρο στους αποφοίτους Λχίες και Ανθυπολοχαγούς. Σίγουρα θα άλλαζε την γενική αντίληψη, τη στάση και συμπεριφορά αρκετών επ' ωφελεία του εαυτού τους και του στρατεύματος.

Και θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Γιώργο Αθανασίου που γράφει σε κάποιο σημείο, αναφερόμενος στο βιβλίο του: "Αν κάποιος επιθυμεί να διάγει υπηρεσιακό βίο ήσυχο, αμέριμνο, με "ό,τι προβλέπεται" και μόνο (με την τυπική έννοια του όρου) με απλή είσοδο-έξοδο από το στρατόπεδο στην προβλεπόμενη ώρα, με ανούσια, άνοστη και άγευστη καθημερινότητα, τότε ας αφήσει το βιβλίο αυτήν τη στιγμή!"

Συγχαίρω δημοσίως τον συνάδελφο Γιώργο Αθανασίου για το πόνημά του και προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους ε.ε. και ε.α. συναδέλφους να το προμηθευτούν, όχι μόνο για να επιβραβεύσουν την προσπάθεια του συναδέλφου μας, αλλά για να το δωρίσουν σε μικρούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, με την βεβαιότητα ότι θα αποτελέσει χρήσιμο οδηγό στην επαγγελματική τους εξέλιξη.

Αναστάσιος Φαραντάτος, Σχης ε.α.

Δυο πράγματα μου έκαναν εντύπωση:

1. Ο διαρκής αγώνας του χαμηλόβαθμου στελέχους για Μόρφωση και Προώθηση. Αντί αυτού του δρόμου θα μπορούσε να επιλεγεί ο “αγώνας” της πρέφας και του ταβλιού, το “μεροδούλι – μεροφάι” του στρατοπέδου και της περιορισμένης ζωής στις απομακρυσμένες φρουρές. Και όμως...
2. Το ακανθώδες πρόβλημα της αυθαιρεσίας πολλών ανωτέρων. Μέγα πρόβλημα ο συνδυασμός της πειθαρχίας με τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων. Είπε μεν ο σοφός “άρχεσθαι μαθών άρχει επιστήσει”, ο σύγχρονος, όμως, “πονηρός”, το τηρεί από την ανάποδη των προθέσεων του Σόλωνα: “βλέπω τι έκαναν οι ανώτεροι σε βάρος μου για να το αναπαραγάγω στους δικούς μου υφιστάμενους”!!! Έτσι, βγάζω και ένα φετφά ότι “η μονάδα δεν εγκρίνει”, ότι “έχουμε αξεπέραστες ανάγκες”, ότι ο τάδε “είναι στην παρούσα φάση αναντικατάστατος”, εννοώντας “σιγά μην τον αφήσω να πάει μπροστά, να μας κάνει, μετά, τον ξύπνιο”... Θλιβερό από ανθρώπινη σκοπιά, απαράδεκτο από τη σκοπιά της αποτελεσματικότητας των ΕΔ!

Και πάλι, θερμά συγχαρητήρια για το βιβλίο σας και, το κυριότερο, για τη γεμάτη από προσπάθεια καριέρα σας, που αίρει το χυδαίο στερεότυπο περί “μονιμά αρβυλοφύλακα”!

Μάριος Μιχαηλίδης, Εκπαιδευτικός, Ph.D.