Ivo Andrić Travnička hronika
On Sale
$5.00
$5.00
ravnička hronika (1945) je istorijski roman pisan za vrijeme Drugog svetskog rata, ostvaren po modelu evropskog realističkog romana. Obuhvata vrijeme od 1807. do 1814. godine i po tome predstavlja klasičan roman više od bilo kojeg drugog Andrićevog romanesknog ostvarenja. Roman je ispripovijedan u trećem licu i sklopljen je od prologa, epiloga i 28 poglavlja. Razlika između travničke i višegradske hronike jeste u tome što se roman Na Drini ćuprija mahom zasniva na fikcionalnoj nadogradnji usmenih legendi dok je Travnička hronika nastala imaginiranjem vrlo bogate dokumentarne građe. Hronika o Travniku je beletristički sedmogodišnji ljetopis koji obrađuje vrijeme boravka stranih konzula u tom vezirskom gradu. Počinje dolaskom francuskog konzula, a završava se odlaskom drugopostavljenog austrijskog konzula. Prema poetičkom pravilu koje važi za sve Andrićeve romane (izuzimajući donekle Gospođicu) i ovaj roman okrenut je istoriji. U procesu stvaranja Travničke hronike Andrić se služio bogatom dokumentarnom građom iz oblasti istorije civilizacije, etnologije i autentičnu spisima o istorijskim ličnostima koje su predstavljene u romanu. Istorija je utkana tako reći, u svaku rečenicu (do te mjere, ponekad, da bi se mogle staviti, pri dnu stranice referencije izvora), dajući joj na taj način izvjesnu autentičnost i životnost, napisao je Mithad Šamić u studiji Istorijski izvori Travničke hronike.
Od svih Andrićevih djela hronika o vezirskom gradu ima najviše likova. Ključni lik djela je francuski konzul Žan Davil, Parižanin tanane prirode, pjesnik po osjećanju svijeta. Ta istorijski verifiikovana ličnost je kao prototip poslužio Andriću za oblikovanje književnog lika u kojem se kao u osetljivom mediju projektuju slike bosanske sredine, običaja i navika bosanskog svijeta.
U Travničkoj hronici sudarila su se četiri svijeta, različita po vjeri, kulturi, istoriji, običajima. Emisari zapadnih i istočnih svjetova našli su se na prostoru Bosne sa namjerom da nikada i ne pokušaju da se približe i razumiju. Najbliži saradnici francuskog i austrijskog konzula i vezira i stanovnici tamnog bosanskog vilajeta, Davna, Rota, turski ćehaja, teftedar Baki, kao i travničke kasablije, u neprestanim su međusobnim sukobima i stalno iskazuju mračne ljudske nagone.
Od svih Andrićevih djela hronika o vezirskom gradu ima najviše likova. Ključni lik djela je francuski konzul Žan Davil, Parižanin tanane prirode, pjesnik po osjećanju svijeta. Ta istorijski verifiikovana ličnost je kao prototip poslužio Andriću za oblikovanje književnog lika u kojem se kao u osetljivom mediju projektuju slike bosanske sredine, običaja i navika bosanskog svijeta.
U Travničkoj hronici sudarila su se četiri svijeta, različita po vjeri, kulturi, istoriji, običajima. Emisari zapadnih i istočnih svjetova našli su se na prostoru Bosne sa namjerom da nikada i ne pokušaju da se približe i razumiju. Najbliži saradnici francuskog i austrijskog konzula i vezira i stanovnici tamnog bosanskog vilajeta, Davna, Rota, turski ćehaja, teftedar Baki, kao i travničke kasablije, u neprestanim su međusobnim sukobima i stalno iskazuju mračne ljudske nagone.