Βιβλία.. Από μικρό παιδί με συντροφεύαν τα βιβλία. Το παιδικό μου δωμάτιο είχε την δική του γωνία, αφιερωμένη στα βιβλία μου. Μια ροζ βιβλιοθήκη, γεμάτη χρωματιστά παραμύθια. Στις διακοπές στο χωριό, τα βιβλία αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της καλοκαιρινής ραστώνης. Βιβλία στην βαλίτσα, στην παραλία, στο αεροπλάνο, στο κομοδίνο.
Όταν έδινα Πανελλήνιες, μετά από την πολύωρη και κοπιαστική μελέτη, το βράδυ πριν κοιμηθώ, διάβαζα το αγαπημένο μου μυθιστόρημα για να ξεκουράσω το μυαλό μου. Να το αφήσω να ταξιδέψει στις εικόνες της φαντασίας μου. Να γεμίσει χρώματα, μορφές, ήχους. Να ανανεωθεί και να κοιμηθεί με ηρεμία, αποσυνδεδεμένο από τις σκέψεις και τα άγχη της ημέρας. Το βιβλίο ήταν το αγχολυτικό μου, το καταφύγιό μου.
Δεν θεωρώ τυχαίο το ότι σπούδασα Βιβλιοθηκονόμος, μιας και δεν πιστεύω στις «τυχαίες συγκυρίες». Απολάμβανα το διάβασμα λοιπόν και στην φοιτητική μου ζωή, στο υπέροχο νησί της Κέρκυρας.
Και στην επαγγελματική μου ζωή, συνομιλούσα διαρκώς με τα βιβλία. Αλλά και με τους ανθρώπους. Και είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ και παιδιά, μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα που σχεδίαζα και υλοποιούσα. Διαρκώς παρατηρούσα τις σχέσεις των ανθρώπων κάθε ηλικίας, με τα βιβλία.
Γνώριζα πια την απάντηση στην ερώτηση «Τελικά μιλάνε τα βιβλία;»
Γιατί επικοινωνούσα μαζί τους όλη μου την ζωή. Γιατί τα βιβλία ήταν εκείνα τα μαγικά ραβδιά που συνέβαλαν στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου, ζύμωσαν την σκέψη μου και την ματιά μου.
Γνώριζα επίσης πως η σχέση του κάθε ανθρώπου με τα βιβλία είναι μοναδική, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Και είχα αποδεχτεί το ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία και άνθρωποι που αδιαφορούν για αυτά.
Και όλη αυτή την αγάπη, την εμπειρία, την γνώση και την παρατήρηση, ήθελα να την συμπεριλάβω σε μια ιστορία. Μια ιστορία για παιδιά. Γιατί τα παιδιά δεν είναι λευκό χαρτί, έχουν την δική τους σκέψη, το δικό τους πνεύμα, τα δικά τους συναισθήματα, την δική τους ματιά. Έχουν ανοιχτά το μυαλό και την καρδιά τους και είναι πάντα έτοιμα να δεχτούν ή να απορρίψουν.
Για αυτό θέλησα να τους προσφέρω ένα παράθυρο.. Σε μια κοινωνία όπου τα βιβλία, η γνώση, η μάθηση είναι εργαλεία σημαντικά για την εξέλιξή τους. Αλλά και σε μια κοινωνία στην οποία συνυπάρχουν άνθρωποι διαφορετικών απόψεων και αυτό είναι αποδεκτό.
Και στο τέλος της διαδρομής, θα ανακαλύψουν μόνα τους την απάντηση με οδηγό την καρδιά τους.
Comments ()