Η έλευση ενός αγνώστου - eBook
Σελίδες: 288
Γλώσσα: Ελληνικά
«Τίποτα δεν είμαι, εσύ είσαι τα πάντα. Το μέσα και το έξω σου είσαι εσύ και μόνο εσύ… Πίστεψε σε σένα και τη ψυχή σου, αυτή θα σου δώσει και θα σου δίνει τα πάντα!!»
«Που με βάζεις να βαδίσω και τι μου λες; Είμαι εδώ, είμαι και παντού; Μου λες για ψυχή και πως αυτή θα μου δώσει τα πάντα; Μου λες για κάποιο ουρανό, πως είμαι ευγενική, πατάω γερά πάνω στο έδαφος κι αντί να γράφω, εγώ φυτεύω σπόρους…;;; Δεν έχω κανέναν, είμαι ολομόναχη, σ’ αυτό τον κόσμο. Κάποτε και πριν από πολύ καιρό, είχα έναν αγαπημένο που τον έχασα, χωρίς λόγο κι αιτία.»
«Μια μέρα θα τον βρεις, μη λογίζεσαι, μη σκας και μη παραπονιέσαι… Όλα στη ζωή, ας πούμε οι λύπες κι οι χαρές της, έχουν την ώρα τους. Κλείσε τα μάτια και δες μέσα σου, δες την αλήθεια που σε τριγυρίζει. Άκου την καρδιά σου πως χτυπά και περπάτα, αφέσου ήρεμα κι όλα είναι μέσα σου, γύρω σου, όλα είναι εμπρός σου…»
«Ότι μου μιλάς, δεν το καταλαβαίνω. Καλοκαταλαβαίνω όμως, ότι όλα στη ζωή μας, μα πιο πολύ οι λύπες κι οι χαρές της, έρχονται στην ώρα τους. Αν δεν έρθει η κατάλληλη ώρα, δεν έρχονται ποτέ να μας ανταμώσουν…»
«Έτσι ακριβώς, γι’ αυτό μη κάνεις σαν χαμένη, εσύ κι όλη η ύπαρξη σου είσαι ότι προείπα… ”Εσύ είσαι η γραμματέας του γαλάζιου ουρανού!! Είσαι ευγενική, πατάς γερά πάνω στο έδαφος κι αντί να γράφεις, εσύ φυτεύεις σπόρους που οι άλλοι είχαν ξεχάσει”… Να ξέρεις πως όλα είναι εκείνος… εκείνος… ο χαμένος, ο αγνοούμενος, όχι όμως λησμονημένος. Εκείνος που με το φευγιό του άφησε πίσω του πολλά, μια πιο πολύ απ’ όλα, άφησε πίσω τη ψυχή του. Δεν θυμάται σχεδόν τίποτα, το μόνο που θυμάται είναι πως ήταν από δω. Εκεί που πήγε, του τα πήραν όλα, του τα θέρισαν οι άγριοι άνεμοι, οι άθλιοι άνθρωποι κι οι καταπιστευτές των ονείρων του…»
© Mona Perises
Γλώσσα: Ελληνικά
«Τίποτα δεν είμαι, εσύ είσαι τα πάντα. Το μέσα και το έξω σου είσαι εσύ και μόνο εσύ… Πίστεψε σε σένα και τη ψυχή σου, αυτή θα σου δώσει και θα σου δίνει τα πάντα!!»
«Που με βάζεις να βαδίσω και τι μου λες; Είμαι εδώ, είμαι και παντού; Μου λες για ψυχή και πως αυτή θα μου δώσει τα πάντα; Μου λες για κάποιο ουρανό, πως είμαι ευγενική, πατάω γερά πάνω στο έδαφος κι αντί να γράφω, εγώ φυτεύω σπόρους…;;; Δεν έχω κανέναν, είμαι ολομόναχη, σ’ αυτό τον κόσμο. Κάποτε και πριν από πολύ καιρό, είχα έναν αγαπημένο που τον έχασα, χωρίς λόγο κι αιτία.»
«Μια μέρα θα τον βρεις, μη λογίζεσαι, μη σκας και μη παραπονιέσαι… Όλα στη ζωή, ας πούμε οι λύπες κι οι χαρές της, έχουν την ώρα τους. Κλείσε τα μάτια και δες μέσα σου, δες την αλήθεια που σε τριγυρίζει. Άκου την καρδιά σου πως χτυπά και περπάτα, αφέσου ήρεμα κι όλα είναι μέσα σου, γύρω σου, όλα είναι εμπρός σου…»
«Ότι μου μιλάς, δεν το καταλαβαίνω. Καλοκαταλαβαίνω όμως, ότι όλα στη ζωή μας, μα πιο πολύ οι λύπες κι οι χαρές της, έρχονται στην ώρα τους. Αν δεν έρθει η κατάλληλη ώρα, δεν έρχονται ποτέ να μας ανταμώσουν…»
«Έτσι ακριβώς, γι’ αυτό μη κάνεις σαν χαμένη, εσύ κι όλη η ύπαρξη σου είσαι ότι προείπα… ”Εσύ είσαι η γραμματέας του γαλάζιου ουρανού!! Είσαι ευγενική, πατάς γερά πάνω στο έδαφος κι αντί να γράφεις, εσύ φυτεύεις σπόρους που οι άλλοι είχαν ξεχάσει”… Να ξέρεις πως όλα είναι εκείνος… εκείνος… ο χαμένος, ο αγνοούμενος, όχι όμως λησμονημένος. Εκείνος που με το φευγιό του άφησε πίσω του πολλά, μια πιο πολύ απ’ όλα, άφησε πίσω τη ψυχή του. Δεν θυμάται σχεδόν τίποτα, το μόνο που θυμάται είναι πως ήταν από δω. Εκεί που πήγε, του τα πήραν όλα, του τα θέρισαν οι άγριοι άνεμοι, οι άθλιοι άνθρωποι κι οι καταπιστευτές των ονείρων του…»
© Mona Perises
Save
Share
Tweet
Cart 
Checkout