Amanar "Είμαι μάγισσα"
Κεφάλαιο 1 – Το Κάλεσμα του Κρυμμένου Φεγγαριού
Τη σιωπηλή ώρα, όταν τα αστέρια λάμπουν με αρχαία μυστήρια, ξεκινάμε το ταξίδι μας μέσα από τα λυκόφωτα μονοπάτια της μαγείας και της μαγγανείας. Στις σελίδες αυτού του κεφαλαίου θα βρει κανείς μια επίκληση στα πνεύματα του σκοτεινού δάσους, μια ψιθυριστή τελετή που διδάχθηκε από γιαγιάδες και σφραγίστηκε από τη σιωπή των αιώνων. Εδώ αποκαλύπτονται τα πρώτα μυστικά της αυτογνωσίας — η αφύπνιση μιας Μάγισσας στις δικές της δυνάμεις — ενώπιον της σελήνης και παρουσία του αόρατου. Παρότι τα λόγια είναι λίγα, το περιεχόμενό τους είναι ευρύ· τα αποσπάσματα αυτά οδηγούν στη λιτή μα και βαθιά πράξη της αφής του κεριού της εσωτερικής επίγνωσης και της απαγγελίας των αρχαιότερων επωδών στα λατινικά και στην απόκρυφη γλώσσα της Σουμερίας, καλώντας τη θεμελιώδη σπίθα που κοιμάται μέσα σε όλους μας.
Κεφάλαιο 2 – Το Πέπλο Ανάμεσα στους Κόσμους
Το δεύτερο κεφάλαιο οδηγεί τον αναγνώστη βαθύτερα στους κρυμμένους κόσμους, όπου μαθαίνει να ξεχωρίζει τις μεταβαλλόμενες μορφές των πνευμάτων από τις απλές ψευδαισθήσεις της καθημερινής όρασης. Τα παλιά ευρωπαϊκά γριμμόρια μιλούν για τη διάβαση του κατωφλιού και την αποκάλυψη της δεύτερης όρασης, ενώ οι καββαλιστικές διδασκαλίες καθοδηγούν τον ασκούμενο μέσα από λεπτοφυή πεδία. Εδώ παρουσιάζονται πρακτικές μέθοδοι για τη δημιουργία ενός ιερού χώρου που προσελκύει και περιέχει ενέργειες, από τον απλό κύκλο αλατιού μέχρι τα περίτεχνα γεωμετρικά σχέδια δύναμης. Οι ισχυρές λατινικές φράσεις δέσμευσης μπλέκονται με απαλά σουμέρια συλλαβίσματα, σχηματίζοντας μια πύλη που σχίζει το πέπλο ανάμεσα στο θνητό και το πνευματικό με μια μονάχα τρεμάμενη ανάσα.
Κεφάλαιο 3 – Περιπλανώμενη στα Σταυροδρόμια
Στην καρδιά της αρχαίας λαϊκής παράδοσης βρίσκεται το σταυροδρόμι, μια διασταύρωση επίγειων δρόμων και ουράνιων μονοπατιών, στοιχειωμένη από τα πνεύματα όσων περιπλανιούνται στη νύχτα. Οι παλιές γριές ψιθύριζαν ότι στο χτύπημα της μεσονύχτιας ώρας, το όριο ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο γίνεται λεπτό, επιτρέποντας ασφαλή διάβαση στην πανούργα ψυχή. Αυτό το κεφάλαιο μοιράζεται γνώσεις για ισχυρά φυλακτά και προσφορές — κόκαλα τυλιγμένα σε μαύρο ύφασμα, βότανα τριμμένα στο φως του φεγγαριού, και γλυκά λόγια σε μισοξεχασμένες γλώσσες — που καλούν την καθοδήγηση των θεοτήτων των ορίων. Οι ρίζες τους βρίσκονται στις πρακτικές του βουντού και διαμορφώθηκαν από την ευρωπαϊκή μαγγανεία, προσφέροντας κοινωνία με τις δυνάμεις που κατοικούν στο βασίλειο του λυκόφωτος, παρέχοντας σοφία και προφύλαξη σε όσους τολμούν.
Κεφάλαιο 4 – Προγονικοί Ψίθυροι και τα Πνεύματα του Αίματος
Συγκεντρωθείτε γύρω από την εστία που φωτίζεται από τα τελευταία κάρβουνα, όπου οι φωνές των προγόνων αντηχούν, διότι το μονοπάτι της μαγείας είναι υφασμένο από τον ιστό της γενεαλογίας. Με το φως των κεριών και στον καπνό του λιβανιού, μαθαίνει κανείς να καλεί τους προγονικούς οδηγούς, σφυρηλατώντας συμβόλαια προστασίας και καθοδήγησης. Λατινικές επικλήσεις, άλλοτε γραμμένες σε κιτρινισμένες περγαμηνές, ξυπνούν τους κοιμώμενους φύλακες στο ίδιο μας το αίμα. Εδώ, ο αναγνώστης εισάγεται στην πρακτική της καταγραφής αυτών των διαλόγων σε ένα μυστικό γριμμόριο, κρατώντας φευγαλέες εντυπώσεις από αμυδρά πρόσωπα και κρυπτικά μηνύματα που αναδύονται από τις οικογενειακές σκιές. Έτσι, η μάγισσα κερδίζει την εύνοια των παλιών οστών και των αρχαίων ηχώ που την καθοδηγούν.
Κεφάλαιο 5 – Ο Χορός των Στοιχειακών Δυνάμεων
Σε αυτό το κεφάλαιο, οι αθόρυβοι φύλακες των στοιχείων — Γη, Αέρας, Φωτιά και Νερό — προβάλλουν για να καλωσορίσουν τον εκπαιδευόμενο. Μέσα από διαλογιστικές πρακτικές κάτω από τ’ άστρα, η μάγισσα ευθυγραμμίζει την ουσία της με τις πρωταρχικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν τη δημιουργία. Ξόρκια σε αρχαίες γλώσσες διδάσκουν την ανάγνωση κρυφών σημείων στον καπνό των κεριών και την επίκληση ανεμοστρόβιλων στις διασταυρώσεις των ανέμων. Το κείμενο αποκαλύπτει τη σημασία του χρίσματος με έλαια που παρασκευάζονται μυστικά στο φως της πανσελήνου και της απαγγελίας ύμνων που αντηχούσαν σε κρυφά μοναστήρια. Με ταπεινότητα και σεβασμό, κάποιος βαδίζει το μονοπάτι της αρμονίας με τα στοιχεία, σφυρηλατώντας συμμαχίες με αυτές τις αιώνιες δυνάμεις.
Κεφάλαιο 6 – Σεληνόφως και η Αστραφτερή Παλίρροια
Όταν η ασημένια λάμψη της νύχτας καλύπτει τη γη με ωχρό φως, η μάγισσα μαθαίνει να αξιοποιεί τα σεληνιακά ρεύματα για μαντεία και ξόρκια. Η παλίρροια της θάλασσας αντικατοπτρίζει την έλξη της σελήνης, και μέσα στα νερά της στροβιλίζονται οι σπόροι της προφητείας. Εδώ διδάσκεται η λεπτή τέχνη της σφαιρομαντείας με καθρέφτες, συνδυάζοντας παλιές ευρωπαϊκές προλήψεις με τη ρευστή μαγεία της παράδοσης βουντού. Τελετές που περιλαμβάνουν την απαγγελία αρχαίων σουμεριακών λέξεων στην ακροθαλασσιά γίνονται κλειδιά για κόσμους ονείρου, όπου οι οράσεις χορεύουν σε υδάτινες αντανακλάσεις. Έτσι, το πρόσωπο της σελήνης προσφέρει τη σιωπηλή ευλογία της, καθώς γεμίζει και αδειάζει σε άρρητη συμφωνία με την καρδιά της Μάγισσας.
Κεφάλαιο 7 – Λίθοι που Θυμούνται
Κρυμμένοι στη γη βρίσκονται λίθοι που αναπνέουν με σιωπηλή δύναμη, ο καθένας φέροντας τη μνήμη αρχαίων εποχών που έχουν χαθεί. Αυτό το κεφάλαιο αποκαλύπτει την τέχνη της λιθομαντείας, όπου τόσο οι κρύσταλλοι όσο και οι συνηθισμένες πέτρες λειτουργούν ως αγωγοί μυστικής σοφίας. Ιστορίες από παλιά γριμμόρια διηγούνται πώς προσκυνητές ταξίδευαν μέσα από επικίνδυνες περιοχές για να συλλέξουν την κατάμαυρη οψιδιανή από ηφαιστειώδεις ερήμους ή διάφανο χαλαζία από ιερές κορυφές. Λατινικές επικλήσεις και σουμεριακά άσματα αφυπνίζουν τα κοιμώμενα πνεύματα μέσα σε αυτούς τους λίθους, επιτρέποντας στη Μάγισσα να θεραπεύσει, να προστατεύσει και να μαντέψει. Κάθε πέτρα αφηγείται μια ιστορία υφασμένη στην καρδιά των βουνών, προσφέροντας κρυφή γνώση σε όποιον την ακούει.
Κεφάλαιο 8 – Επικλήσεις των Παλιών Θεών
Κοιτάζοντας μέσα από την ύφανση του μύθου, μπορεί κανείς να διακρίνει τα πρόσωπα θεοτήτων που λατρεύονταν σιωπηλά σε περασμένους καιρούς. Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει την επίκληση αυτών των αρχαίων δυνάμεων, αντλώντας στοιχεία από αιγυπτιακές επικλήσεις, κέλτικους ύμνους και κρυπτικούς συμβολισμούς μεσοποτάμιων θεών που κάποτε λατρεύονταν κάτω από έναστρο ουρανό. Ακολουθούμε τα βήματα ιερέων με ράσα, που απήγγελλαν ιερές φόρμουλες σε λαβυρινθώδεις ναούς, αποκαλύπτοντας τελετές που χάθηκαν για αιώνες. Τελετές διενεργούμενες σε κρυφά βάθη του νου, αγιασμένες από κεριά και σύμβολα χαραγμένα με μελάνι από αίμα, δένουν τη Μάγισσα με τα άγρυπνα βλέμματα του πανθέου. Με ψιθυριστές επικλήσεις σε γλώσσες σχεδόν ξεχασμένες, οι παλιοί θεοί επιστρέφουν στον κόσμο, προσφέροντας ευλογίες, κατάρες και αμέτρητη δύναμη.
Κεφάλαιο 9 – Ο Φύλακας των Μυστικών: Τέχνη του Γριμμορίου
Στην καρδιά κάθε μονοπατιού μαγείας βρίσκεται το προσωπικό γριμμόριο, ένας θησαυρός από ξόρκια, φίλτρα και αποκαλύψεις συλλεγμένες από τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του νυχτερινού βασιλείου. Σε αυτές τις σελίδες, η Μάγισσα μαθαίνει την τέχνη της κατασκευής περγαμηνής, της παρασκευής μελάνης από βότανα και κελύφη εντόμων, και της βιβλιοδεσίας δερμάτινων εξωφύλλων υπό την προστασία φιλικών πνευμάτων. Μελετώντας παλαιότερα χειρόγραφα, ανακαλύπτουμε ότι η ίδια η πράξη της γραφής με πένα στο χαρτί αποτελεί τελετή από μόνη της. Αυτό το κεφάλαιο αποκαλύπτει τον τρόπο χάραξης λέξεων δύναμης στις γλώσσες ανθρώπων και θεών, σφυρηλατώντας μια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στη θέληση της μάγισσας και τις αρχετυπικές δυνάμεις που διατάζει.
Κεφάλαιο 10 – Η Σκοτεινή Τέχνη της Κατάρας
Κάτω από το φως του φεγγαριού στους αγρούς της παλιάς Ευρώπης και στις βαλτώδεις περιοχές των βουντού, πλέκονταν κατάρες για να τιμωρήσουν τους σκληρούς και να εκδικηθούν τους καταπιεσμένους. Παρότι σκοτεινή, η πρακτική της κατάρας αποτελεί αναγκαίο όπλο στο οπλοστάσιο της Μάγισσας. Το κείμενο αυτού του κεφαλαίου εξερευνά μοχθηρές κατάρες, προστατευτικές ασπίδες και τα ηθικά διλήμματα που περιβάλλουν τη χρήση τους. Εδώ μαθαίνει κανείς να πλάθει μια κούκλα από πηλό και άχυρο ή από ένα κομμάτι φθαρμένου υφάσματος για να εγκλωβίσει την ουσία ενός αντιπάλου. Μαγεμένα καρφιά καρφώνονται με ακριβή σκληρότητα, επίσημοι όρκοι απαγγέλλονται σε αρχαίες γλώσσες, και η οριστική σφράγιση της κατάρας γίνεται με φλόγα μαύρου κεριού. Όλα αυτά αποκαλύπτονται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια.
Κεφάλαιο 11 – Θεραπεία στις Καταπράσινες Αίθουσες
Μέσα στο σκοτάδι των κήπων της μάγισσας κρύβονται ιαματικά μυστικά ικανά να επουλώσουν συντετριμμένα σώματα και καταπονημένα πνεύματα. Αυτό το τμήμα του τόμου εστιάζει στην καλλιέργεια μαγικών βοτάνων, τις νυχτερινές τελετές συγκομιδής και τη σύνθεση θεραπευτικών επωδών. Οι θεραπευτικές τέχνες της Μάγισσας εμπνέονται από τα καββαλιστικά ξόρκια για την αποκατάσταση της ισορροπίας και την απόκρουση επιβλαβών ενεργειών, σε συνδυασμό με τις ένθερμες προσευχές της βουντού παράδοσης. Από την παρασκευή ισχυρών αφεψημάτων σε σιδερένια καζάνια έως την επίκληση θείων ευλογιών σε ήπιους λατινικούς ρυθμούς, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τρόπους θεραπείας που ισορροπούν ανάμεσα στην επιστήμη και τη μαγεία. Με κάθε φρέσκο φύλλο που συλλέγεται, μια αρχαία ελπίδα αναγεννάται.
Κεφάλαιο 12 – Πύλες σε Όνειρο και Όραμα
Καθοδηγούμενη από το τρεμόπαιγμα του κεριού και τα απαλά λόγια ψιθυριστών επικλήσεων, η Μάγισσα εισέρχεται στη σφαίρα των ονείρων για να βρει σοφία πέρα από τον λογικό νου. Αυτό το κεφάλαιο φωτίζει τη δημιουργία βωμών ονείρου, στολισμένων με σπόρους παπαρούνας, κομμάτια οψιδιανού και φυλαχτά χαραγμένα με σεληνιακές ρούνες. Μαθαίνεις να ερμηνεύεις τα σύμβολα που περιπλανιούνται στον ύπνο και να ταξιδεύεις πέρα από τα όρια του ανθρώπινου, συνάπτοντας συμφωνίες με προστατευτικά πνεύματα που διασχίζουν τον νυχτερινό ουρανό. Καθώς η Μάγισσα καταγράφει αυτά τα οράματα στο γριμμόριό της, το σύνορο ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα αρχίζει να θολώνει, αποκαλύπτοντας αποκαλύψεις που αναδύονται από τις κρυφές γωνιές του χρόνου, της μοίρας και της ψυχής.
Κεφάλαιο 13 – Ο Κύκλος των Εποχών και τα Ιερά Σάββατα
Κάτω από τη κυκλική χορογραφία της φύσης, η Μάγισσα τιμά τη στροφή του Μεγάλου Τροχού, όπου κάθε εποχή γεννά ένα νέο τελετουργικό. Αυτό το κεφάλαιο εξερευνά τη λαογραφία των ηλιοστασίων, των ισημεριών και των μεταξύ τους φεστιβάλ, υφαίνοντας μαζί ευρωπαϊκές παγανιστικές παραδόσεις, γιορτές βουντού και υπαινιγμούς καββαλιστικών αντιστοιχιών. Εμφανίζεται ένα μωσαϊκό από ιερές φωτιές, νυχτερινές πομπές και ευλογίες της σοδειάς, διδάσκοντας τη Μάγισσα να ευθυγραμμίζει τη μαγεία της με την ανάσα της Γης. Σε αυτές τις συγκεντρώσεις, ξόρκια σε σουμεριακή γλώσσα, που λαμβάνουν απαντήσεις σε αρχαία λατινικά, καλούν ευλογίες για γονιμότητα και προστασία. Τα ιερά Σάββατα γίνονται σκεύη συλλογικής έκστασης και βαθιάς εσωτερικής μεταμόρφωσης.
Κεφάλαιο 14 – Η Ars Notoria και οι Ιερές Γλώσσες
Αντηχώντας από τις πέτρινες αίθουσες της μεσαιωνικής Ευρώπης, η Ars Notoria προσφέρει έναν ψίθυρο θείας γνώσης μέσω εξειδικευμένων επικλήσεων και σφραγίδων. Εδώ, η Μάγισσα ξεκινά μια πειθαρχημένη πορεία στο πολυεπίπεδο βασίλειο των ιερών γλωσσών — λατινικών, εβραϊκών, σουμεριακών και άλλων, που διαμόρφωσαν τη μυστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Οι νύχτες περνούν στο φως των κεριών, διαβάζοντας κρυπτικά κείμενα και απαγγέλλοντας φόρμουλες που καλούν αγγελικές ή δαιμονικές δυνάμεις για φώτιση ή μυστικές συμβουλές. Παράλληλα με αυτές τις τελετές, η Μάγισσα εξασκεί την ικανότητα να ξεχωρίζει την αλήθεια από την ψευδαίσθηση, αποκαλύπτοντας πώς ακόμα και ο ήχος ενός ιερού λόγου μπορεί να ξεκλειδώσει αποκαλύψεις θαμμένες βαθιά στον κοσμικό καμβά της ύπαρξης.
Κεφάλαιο 15 – Επίκληση των Πυλών της Δύσης
Από τις γωνίες της δημιουργίας στέκουν οι Πύργοι-Φύλακες, φρουροί των καρδιακών κατευθύνσεων και των στοιχειακών πεδίων. Σε αυτό το κεφάλαιο, μαθαίνει κανείς περίτεχνες τελετές για την επίκληση αυτών των πνευματικών φρουρών, σφυρηλατώντας συμμαχίες που εκτείνονται σε αιώνες απόκρυφης παράδοσης. Συνδυάζοντας ενοχιανές επικλήσεις με μοτίβα ριζωμένα στο βουντού, η Μάγισσα μαθαίνει να χτίζει ένα προστατευτικό φρούριο απέναντι σε εχθρικές δυνάμεις. Εδώ, ο γραφέας καταγράφει ζωντανές επικλήσεις στη σιωπή του μεσονυχτίου, χρησιμοποιώντας ιερή γεωμετρία χαραγμένη στο έδαφος. Στην τελική ησυχία, αφού οι ψαλμωδίες σιγήσουν, οι Πύργοι-Φύλακες υψώνονται στις παρυφές της συνείδησης, παρέχοντας τη σιωπηλή τους φρούρηση και ασφαλή πέρασμα για τον ένθερμο πρακτικό.
Κεφάλαιο 16 – Αλχημικές Φλόγες και η Σοφία του Καζανιού
Βαδίζοντας στα αμυδρά φωτισμένα μονοπάτια της ερμητικής επιστήμης, η Μάγισσα αποκαλύπτει τα μυστικά της μεταμόρφωσης, μετατρέποντας τη μολυβένια άγνοια σε χρυσή επίγνωση. Μέσα στο απλό καζάνι, οι φλόγες χορεύουν κάτω από φίλτρα αλλαγής. Αυτό το κεφάλαιο ακολουθεί τα παλαιά χειρόγραφα που καθοδήγησαν μεσαιωνικούς αλχημιστές και έμπειρους μάγους, περιγράφοντας τη σύντηξη υδραργύρου, άλατος και θείου με μαγικές αντιστοιχίες από την Καββάλα και τη σουμεριακή μυθολογία. Η Μάγισσα μαθαίνει να καλεί τη θεία σπίθα μέσα από κοινή ύλη, όχι μόνο για να επιτύχει φυσικές μεταβολές αλλά και για να εξευγενίσει το πνεύμα. Κάθε βήμα σε αυτό το μεταμορφωτικό μονοπάτι είναι μια ιεροτελεστία που καλεί τα αλχημικά πνεύματα να καθοδηγήσουν, να δοκιμάσουν και να φωτίσουν.
Κεφάλαιο 17 – Τα Μυστήρια του Μαύρου Κεριού
Στη χαμηλόφωνη σιγή μιας νύχτας χωρίς φεγγάρι, το μαύρο κερί στέκει ως φάρος απαγορευμένης γνώσης και σκοτεινής δύναμης. Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει τις πολλαπλές χρήσεις της μαγείας με το μαύρο κερί, από τον εξορκισμό κακόβουλων οντοτήτων μέχρι την αποκάλυψη των πιο βαθιών στρωμάτων του υποσυνείδητου φόβου. Η Μάγισσα διδάσκεται να χρίει το κερί με έλαια που έχουν εμποτιστεί μέσα από μυστικές ιεροτελεστίες, και να χαράζει σύμβολα στην επιφάνειά του που συντονίζονται με πνεύματα βουντού ή έκπτωτους αγγέλους. Λατινικοί στίχοι ψιθυρίζουν στο κατώφλι της ακοής, ενώ κρυμμένες σουμεριακές λέξεις τρυπώνουν στη βαθύτερη επιθυμία της καρδιάς. Μέσα σε αυτήν τη σκοτεινή φλόγα, οι ψευδαισθήσεις διαλύονται, αποκαλύπτοντας ένα μονοπάτι γεμάτο κινδύνους μα και βαθιά ουσία.
Κεφάλαιο 18 – Σφραγίδες Δέσμευσης και Προστασίας
Αποτελώντας μια τέχνη αρχαία από μόνη της, η δημιουργία σφραγίδων και συμβόλων διαμορφώνει τη ροή των αθέατων ενεργειών, κλειδώνοντας επιβλαβείς δυνάμεις ή δένοντάς τες στη βούληση της Μάγισσας. Τα κεφάλαια παλιών γριμμορίων αναφέρουν μάγους που παγίδευαν περιπλανώμενα πνεύματα σε βιβλία με σιδερένια κλειδαριά ή σε γυάλινα φιαλίδια χαραγμένα με απόκρυφα κείμενα. Εδώ, η Μάγισσα μαθαίνει να πλάθει τις δικές της σφραγίδες, χαράσσοντας τη λαβυρινθώδη γεωμετρία τους πάνω σε φυλαχτά από μέταλλο ή σε ευαίσθητη περγαμηνή. Μέσα από την απαγγελία επίσημων όρκων στα λατινικά ή τη μελωδική εκφώνηση σουμεριακών συλλαβών, η σφραγίδα αποκτά ζωή και γίνεται ζωντανός φύλακας. Έτσι δημιουργούνται προπύργια που προστατεύουν τη Μάγισσα από κατάρες και απρόβλεπτα πνεύματα, οικοδομώντας ένα απόρθητο οχυρό στο αόρατο βασίλειο.
Κεφάλαιο 19 – Επωδές Δύναμης και η Ζωντανή Φωνή
Παρότι πολλές επικλήσεις έχουν εμπιστευτεί το γραπτό λόγο, υπάρχει μια πρωταρχική ισχύς στην εκφωνούμενη ή ψαλλόμενη μαγική φράση. Αυτό το κεφάλαιο πραγματεύεται τη δύναμη της φωνής, εντοπίζοντας τη γοητεία της απαγγελίας από τα ελληνικά μαντεία έως τους Αϊτινούς ιερείς (houngans). Η Μάγισσα μαθαίνει τον έλεγχο της αναπνοής, την τονικότητα και την εκλεπτυσμένη τέχνη της έγχυσης συναισθήματος σε κάθε συλλαβή. Κάθε αρχαία γλώσσα φέρει ένα δονητικό σήμα που αντηχεί σε κρυφές σφαίρες, είτε πρόκειται για την δίνη της δαιμονικής ομιλίας είτε για τη διαυγή αρμονία της αγγελικής γλώσσας. Με την ψαλμωδία, η Μάγισσα ενώνει σώμα, νου και πνεύμα σε ένα ζωντανό όργανο μαγείας, απελευθερώνοντας ακατέργαστη δύναμη στα μεταβαλλόμενα ρεύματα της νύχτας.
Κεφάλαιο 20 – Κοινωνία με τους Λόα και άλλα Πνεύματα
Πέρα από τα σύνορα της ευρωπαϊκής μαγείας στέκουν οι δυνάμεις που τιμώνται στο βουντού, συλλογικά γνωστές ως Λόα. Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει τη λαογραφία της κατοχής, τον εκστατικό χορό του «αλόγου του πνεύματος» και τη μουσική που καλεί αυτές τις θεότητες ανάμεσά μας. Ανιχνεύουμε παραλληλισμούς με την επίκληση νεράιδων στην κέλτικη παράδοση και την επίκληση τζίνι στη Μέση Ανατολή, διδασκόμενοι παγκόσμιες αρχές σεβασμού και ταπεινότητας κατά την επικοινωνία με υψηλότερες δυνάμεις. Ιερά προσφορές, τραγούδια σε κρεολική γλώσσα και ιερά αντικείμενα καθαγιασμένα με αρχαίους τρόπους συνδυάζονται σε μια γέφυρα για την κάθοδο των Λόα. Με αυτήν την κοινωνία των σωμάτων, ο θνητός κόσμος και ο πνευματικός γίνονται ένα στον ρυθμικό παλμό και τη φλογερή ανάσα.
Κεφάλαιο 21 – Νεκρομαντεία και τα Ανώνυμα Μνήματα
Στη σιωπηλή σκοτεινιά παραμελημένων νεκροταφείων και σε υψώματα που συχνάζουν κοράκια, η νεκρομαντεία βρίσκει τη στοιχειωμένη φωνή της. Αυτό το κεφάλαιο πρέπει να προσεγγιστεί με σεβασμό, καθώς αποκαλύπτει τις μεθόδους με τις οποίες η Μάγισσα συνομιλεί με ανήσυχα πνεύματα, καλώντας τη γνώση των νεκρών. Παλαιά δυτικά τελετουργικά μαγείας περιγράφουν την κατασκευή προστατευτικών κύκλων σκαλισμένων με εβραϊκά και λατινικά σύμβολα, ενώ οι βουντού παραδόσεις μιλούν για κόκαλα ως κλειδιά που ξεκλειδώνουν περάσματα στον κάτω κόσμο. Εδώ, λαμβάνει κανείς τα αυστηρά προειδοποιητικά μηνύματα από μάγους που πήγαν πολύ μακριά και αντίκρισαν την άκρη της τρέλας. Με συνετή εξάσκηση και ακλόνητη αποφασιστικότητα, η Μάγισσα μπορεί να αποκτήσει μυστικά πέρα από το θνητό όριο.
Κεφάλαιο 22 – Ανεβαίνοντας τη Σκάλα του Μεσονυχτίου
Στο τέλος αυτού του τόμου, η Μάγισσα στέκει στο κατώφλι της μεγαλύτερης μύησης — της αποκάλυψης της θέσης της μέσα στο σύμπαν. Αυτό το τελικό κεφάλαιο ενορχηστρώνει το πλήθος των διδαχών των προηγούμενων σελίδων, καθοδηγώντας τον εκπαιδευόμενο να ενώσει θεωρία και πράξη, χαράσσοντας μια προσωπική κληρονομιά μαγείας. Η «σκάλα του μεσονυχτίου» είναι μια μεταφορά για την υπέρβαση των γήινων έγνοιων, όπου η ψυχή της Μάγισσας ακτινοβολεί ως ένας φάρος ανάμεσα στ’ αστέρια. Εδώ, εκφέρονται τελευταίες ευλογίες σε από καιρό σιωπηλές γλώσσες, δένοντας το μονοπάτι του ασκούμενου με το υφαντό της αρχαίας σοφίας. Με την ευλογία όλων των πνευμάτων που επικλήθηκαν, η Μάγισσα είναι έτοιμη να μεταφέρει αυτά τα μυστικά πιο πέρα, γινόμενη εντέλει η ζωντανή ενσάρκωση της τέχνης που με τόση αφοσίωση επιδίωξε.
Amanar
