Er zijn van die periodes in je leven waarin je het gevoel hebt dat je blijft ronddolen. Ik heb me jarenlang afgevraagd : 'Waar hoor ik eigenlijk thuis' ? 'In welke categorie moet ik mezelf plaatsen'? 'Wat ben ik nu van beroep'? Ik heb die situaties steeds gekend tot dat ene moment...
In welke baan, in welke omgeving in welk stukje van de maatschappij hoor ik nu? En niet dat ik in hokjes denk, maar ergens is er toch een categorie waarin we onderbedeeld worden? Dat heb ik lang gedacht.
De meeste mensen kunnen duidelijk zeggen 'Ik ben arts, ik ben psycholoog, ik ben advocaat, ik ben verpleegster, ik ben agent, ik werk in de financiële sector, ik werk in de dierensector, ik werk in de groenteelt etc etc..
Maar ik? Ik heb zowat wel 100 banen en sectoren gehad. Ik heb echt op zóveel plekken gewerkt dat ik de draad zelf ben kwijt geraakt.
Ik heb in de horeca gewerkt, in de zorg, met ouderen - kinderen - gehandicaptenzorg- ik heb gewerkt met planten, ik heb als postbezorger gewerkt, als nagelstyliste, in een winkel, in een bakkerij, als verkoopster, als entertainer, als wimperstyliste. en zelfs in een callcenter... wat niet?
Maar eerlijk? Ik was niet gelukkig. Wat ik ook deed, waar ik ook werkte , even was het leuk en dan kwam de sleur erin. Ik heb meerdere opleidingen gevolgd en vele trainingen ( ook in het nagel-vak ) cursus na cursus investeerde ik in om écht gelukkig te worden in mijn baan. Nooit voelde ik me op mijn plek, al was het niet het werk dan was het wel het bedrijf, het beleid en organisaties of de collega's. Ik paste gewoon niet in die omgeving thuis, en dat is een ellendelange zoektocht geweest. Ik kan wel stellen dat mijn carrière weg nou niet bepaald recht liep. Maar toch ging ik door. Want dat doe je toch? Je werkt en doet wat nodig is.
Steeds meer besef ik me dat ik mezelf daarmee ongelofelijk aan de kant heb gezet, ( vandaar ook de ontstekingen en vermoeidheidsklachten die later optraden )
Er moest iets anders komen in mijn leven. Iets wat mij écht interesseert, waarbij ik alles kan geven zonder dat het mij leeg trekt, waar ik ook nog energie van krijg en wat ook gewoon echt een baan is.
Het lag er niet aan dat ik niet gestudeerd had, ik heb inmiddels drie MBO diploma's maar de richting waarin ik afgestudeerd ben is niet waar mijn hart ligt.
In 2022 ben ik begonnen met kaarten leggen. Zomaar uit het niets ( het niets vanuit mijn bewustzijn ) Steeds meer besef ik me dat dit een duw van het universum is geweest van 'kies maar voor jezelf, dit vind je leuk'. En vanuit het 'niets' ben ik 'iets' gaan doen. Nooit durven dromen dat deze stap mij de weg naar mijn geluk ging leiden. Inmiddels is het 2025 en zijn we bijna 3 jaar verder, en doe ik voor het eerst iets in mijn leven ( aan banen betreft ) wat ik dus kan, wil én het geluk in vind.
Eind 2024 ( na het lezen van vele boeken vooraf ) vond ik mijn zielsmissie. Spiritueel coach. Ik dacht niet na, ik voelde alleen maar een dikke vette JA, dit moet ik doen!
En vanaf dag 1 dat ik de opleiding volg, heb ik nog geen enkele moeite hoeven doen en gaat écht alles vanzelf. Dit klinkt vast cliché als je dit leest, maar dit is dus mijn weg.
En sindsdien is er ruimte ontstaan. Wie ik werkelijk ben. Ik heb voor de zoveelste keer mijn hele blauwdruk erbij gehaald, alles in de numerologie uitgeteld dít is wie ik ben en wat ik MAG/MOET doen in het leven.
ANDEREN MENSEN HELPEN EN VERLICHTEN.
Als jij mij 5 jaar geleden had vertelt dat ik een lichtwerker was, had ik je misschien wel hard uitgelachen. Ik wist ( bewust) niks van spiritualiteit en het was niet eens in mijn leven. En nu? Nu ben ik bijna afgerond spiritueel coach. ( nog een paar lessen + examen te gaan. )
Er is ruimte voor mijn eigen ik, mijn ziel en mijn talenten ( die iedereen heeft ) komen tot uiting die al die jaren verscholen hebben gezeten, of deels ervan aan het werk waren.
Ik hoef mij niet te definiëren in groepen, ik hoef niet te denken in categorieën want mijn categorie bestaat niet, sterker nog er bestaat GÉÉN categorie waarin we vallen, we zijn allemaal UNIEK. Alleen we maken onszelf vaak wijs dat we ergens bij moeten horen en in een plek moeten vallen.
De wereld was gewoon niet afgestemd op wie ik ben en dat is oké. Want inmiddels ben ik afgestemd op mezelf en weet dat wat ik doe het goed doe en hoe ik het doe, het goed doe.
Nu mag ik anderen helpen met diezelfde reis, de struggels in zichzelf op te lossen. Ik heb geleerd dat tot waar ik nu ben gekomen eerst zelf deze lessen moest leren, zelf moest ervaren en keuzes moest maken.
En de belangrijkste les die ik iedereen mee geef is "Geef nooit op!' Hoe moeilijk de weg, hoe zwaar de bepakking, hoe hoog de obstakels, met je mindset kom je het aller verst!
Ik ben ook nog pas aan het begin van mijn échte reis. Als coach ga ik starten en ook daar zal ik vast tegen obstakels aan-stuiten, geen een weg zal recht zijn. Maar ik weet dat dit mijn weg is, op het goede pad zit en vanuit hier alleen maar door kan groeien naar nog vele mooiere wegen wanneer daar de tijd voor is.
Op dit moment naast mijn coaching + opleiding werk ik nog parttime in loondienst. En het verschil is " Ik leef niet meer vanuit aanpassing. Ik leef vanuit keuze. De rest van de tijd besteed ik aan het pad dat écht van mij is.
Aan schrijven, creëren, coachen, kaartleggen en ontwikkelen.
En dat is precies waar ik nu ben
Dankbaar voor alle hindernissen die ik heb bewandeld, alle lessen die ik heb geleerd en mijn weg door het donkere bos heb gevonden naar het licht.
Reacties ()